Bu insanlar çıldırmış. Dün komşumuzun telefonu kapatıldığı için Telekom’u arayıp açmalarını söylecektim ve başıma geleceklerden habersizdim. 444’lü numarasını çevirdiğimde bir dişican çıktı. Normal bir şekilde sorumu sordum ve bana Alanya’daki Telekom’un numarasını verdiler. Orayı da aradım ancak burdan sonra başladı herşey. Alanya başka bir yere, orası başka yere derken tam yedi defa ayrı ayrı numaralara yönlendirildim. Yedinci dişican da aynı tutumu sergileyince film koptu. Ağzıma geleni söyledim. Ben olayın aslını tahmin edebiliyorum telefonun arka planından gelen sesten dolayı. Dişican oturmuş biri ile sohbet ediyor, sigarasını yakmış çekip duruyor, çayını da yudumluyor ve gelen telefonda kendi yapabileceği işi başından savarak başka numara veriyor. Ben biraz sert çıkışınca istediğim bilgiyi alabildim. illa ki böyle mi olmak lazım? Acaba size orada otorup dedikodu yapsın diye mi para veriyorlar? Kendi dertlerimiz yetmezmiş gibi bir de böyle saçma sapan şeylerle boğuşuyor. Kendi dertlerime gelince say say bitmez. Hayat bu deyip geçtiğim, üzerinden atladığım birçok olayı yaşıyorum. Birkaç gün önce anahtarımı kaybetmiştim dün de cüzdanımı. Derin ve pek serin sorgulamarım, titiz çalışmam ile ikisini de buldum. Şimdi güneş doğuyor, yeni bir gün başlıyor. Acaba bugün ne saçmalıklara şahitlik yapacağım çok merak ediyorum. Böyle solda soldan geliyorlar. Çıldırmak üzereyim, hatta çıldırdım. Bakalım bu çıldırık halim ne zamana kadar devam edecek.