Bir tarafta dünyadaki sayılı yıldızların olduğu bir takım olan Portekiz diğer tarafta onun 500 yıl gölgesinde yaşamış olan Angola.Bir tarafta Figo, Ronalda, Maniche ve bunun gibi birçok yıldız futbolcunun olduğu bir takım diğer tarafta ismi duyulmamış ama gururlu futbolcular…Aldıkları para olsun, yaşam şartları olsun, profesyonellikleri olsun yan yana konmayacak iki takımdan bahsediyorum.Bu karşılaşma öncesinde ve ilk başladığı dakikalarda ben de yanılanlar arasındaydım açıkcası.Tahminime göre tarihi bir farkla ayrılacaktı Portekiz.Ama hiç de öyle olmadı.Angola golü yedikten sonra öyle bir arslan kesildi ki…Disiplin, ruh, onur ve gurur hepsi onlardaydı.Her ne kadar Portekiz 1-0 maçı alsa da herkes gördü ki asıl maçı kazanan, gönülleri kazanan Angola idi.ikinci yarıda sanki Türkiye maçını izler gibi izledim ve Angola’yı tuttum.Portekiz arada sırada ataklara girse de ikinci yarının sahaya hükmeden ismi Angolaydı.Hatta Portekiz taraftaları bile kendi takımlarına top geldiği zaman ıslıkladılar.Angola’yı alkışladılar.Ben de alkışladım hem de ayakta.Bu oyun ile bu istek ile sürprizler yapabilir.Umarım yaparlar da.