Hayat Tersine Giderse

Tam kendime gaz verip yazı yazmaya karar vermişken sitenin yayından gitmesi o yetmezmiş gibi sunucunun çökmesi arkasından tekrar gelmesi derken soğudum birazcık bu web işlerinden. Üstelik son yazdığım istatistik yazısı da gitmiş. Sitenin gelmesi ile birlikte internetin gitmesi ve artık Telekom’a söyleyecek laf bulamamam beni bir sinir küpü haline getirdi. Tüm bunların üstüne başka olumsuzluklar da eklenince çekilmez bir hal aldı serüvenim. inanın şu satırları yazarken bile bir sıkıntı bastı içimi ki sormayın.

Avea denen meret yağmurlu havada neden gider? Hadi gider diyelim gecenin bir vakti tam uyurken neden rahatsız edilirim. Yanlış çevrilecek başka numara yok da mı gelip benim numarayı çaldırıyorlar. Gün boyu çalışıp yoruluyoruz be anacım gece bari el insaf. Bir de hususi arayanlar var ki onlara sesim bile çıkamıyor çünkü mertebeleri değişik.

Tam oyunun ortasında Gtalk denen meretin “dınk” diye yanması ve oyunun yarıda kesilip o lanet olası pencerenin açılması ve oyuna karşı verdiğim dikkatin dağılması da son darbe yani. ilk işim o manyak şeyi bilgisayarımdan kaldırıp Gmail üzerinden devam etmek olacak.

MSN’de de insanlar bir garip davranıyorlar. Tribal moda girmiş hepsi. Birşey yazıyorsun arkasına 10 laf ediyorlar. Tabi cevapsız kalmıyoruz, misilleme yapıyoruz. Kimse kusura bakmasın eğer çevrimdışı görünüyorsam akşamları açıyorum haberiniz ola, eğer yine görünmüyorsam bilin ki silmişimdir. Artık sürahi taştı anacım, hatta varil. Bir de bir avuç kod yardımı için peşinden koşturanlar var ki onları hayatımdan sildim zaten.

Bir de insanları anlamak gerçekten zor. Web sitesi yaptırmak isterler ve size gelirler. isteklerini söyleyip fiyatı duyunca da kaçmaktan beter oluyorlar. Hatta bazı aygırlar çıkıp “ben bunu 300 liraya yaptırırım” diyorlar. Girsin bi tarafına e mi? Ha bir de işi yapar teslim edersiniz daha sonra iş yaptığınız şirketin bilgi işlemcisi altına “design by anam” yazar. Ben böylelerine çok pis küfür ediyorum. Hatta telefonda yüzüne bile söylüyorum.

Sabah kalkıp tüm enerjimle gidiyorum işyerine. Herşey güzel başlıyor derken tescilli bir öküz gelip tüm moralinizi alt üst edebiliyor. Hatta yaşadığım bölgede bunlardan oldukça fazla mevcut. Hayır, o değil birşey de söyleyemiyorum ve gün sonuna kadar içimde kalıyor. Gün içinde sağda solda sataşacak birilerini arıyorum. Bulunca da güdümlü füze mertebesinde laflar ediyorum.

Açıkcası son günlerde pek tadımın olduğu söylenemez. Buraya yazı yazamama sebebimden birisi de bu zaten. Tam kendimi toparlayıp birşeyler yazacakken bir engel çıkıyor ve kalıyor içimdekiler. Unutmadan bu yazıyı okuyacağından emin olduğum bir kişi var, ismi bende saklı kendisinin, artık tüm döngümüzü sıfırladık. Bitti, the end oldu yani.

Meğer içimdekiler bayağı da varmış. insan bunları konuşacak birilerini arıyor ama şans bana tersden geldiği için hepsi meşgul oluyor. iyi ki blogum var, iyi ki yazıyorum ve sanırım yine ters yönden gidiyorum.