Yaz günlerinin en nefret ettiğim yanı öğle yemeğinin yanında serinletmesi beklenen ayran içildikten sonra tüm öğleden sonramı cehenneme çevirmesidir. içimdeki bir yangın oluşur adeta. Sürekli susama ve esnemeyle devam eder akşama kadar bu durum. Öyle anlar gelir ki gözler düşer, geride bir damacana suyu bitirmenin (abartıdır) verdiği şişkinlik ile tövebeler edersiniz bir daha ayran içmemeye. Ama yine yeni, yeniden önünüze geldiğinde dayanamaz içersiniz.
Akşam olunca gündüzen kalmanın verdiği bitkinlik ve uykusuzluk ile televizyonun karşısında heyecanla yeni bölümünü beklediğiniz dizinin özet bölümünde uyuyup rüyalara dalarsınız. ilerleyen saatlerde uyanıp kanal kanal dizinizi arar, bulamazsınız, kahrolur, erir bitersiniz.
Sonrası ise daha da içler acısıdır. Uykunuzu biraz aldırdıktan sonra uyku denen birşey kalmaz ortada. Can sıkıntısı ve tuvalet arasında gider gider gelirsiniz. Neden mi tuvalet? Hani gündüz lıkır lıkır içtiğimiz sular var ya; işte onların dışarı atılma vakti gelmiştir. Gecenin bir bölümü de orada geçirildikten sonra yeniden yatağa doğru yönelme başlar.
Son olarak sabah kalkması çok zor gelir, ayran içmemeye yeniden tövbe edilir.
bkz : Ben bugün bunu gördüm 🙂 Aynı durumu bugün ben de yaşadım , halbuki sadece bir bardak ayran içmiştim ama tüm gün gözlerimi açamadım 🙂
Hocam tuzunu fazla kaçırma sende 🙂