En sonunda istediğim bir takım finale kaldı.Maçın ilk yarısını izleyemedim.Daha doğrusu bugün maç olduğunu unutmuştum.Hemen ikinci yarıya koştum.ikinci yarıdan da anlaşılıyordu ki Fransa attığı golün üstüne yatıp tecrübesini konuşturdu.Çok öyle ahım şahım bir hareket göremedim ben.Barthez her zamanki gibi enteresanlığını devam ettiriyor.Barthez’e top her geldiğinde ben bi gülme krizi geçiriyordum zaten :D.Ben kaleciliği ona öyle öğretmemiştim ama neyse geçti gitti artık.Maç bitti ve Fransa finalde italya’nın rakibi oldu.Bence maçtan daha önemli birşey var konuşulması gereken.O da dostluk.Maç bitiminde iki takım oyuncularının birbirleri ile sarılmaları ve formalarını birbirlerine vermeleri, Zidane ve daha birkaç futbolcunun karşı takımın forması ile tur atması, oyuncuların birbirlerine destek vermeleri gerçekten maçtan daha fazla izlenmeye değer bir olaydı.Böyle manzaraları görünce yüzü gülüyor insanın :P.