Çok zaman olmuş kendimden birşeyler yazmayalı. Hep internetten yazmış durmuşuz. Gerçi Twitter gireli işin içine durumlar vahimleşti ama blogda yazmanın keyfini de 140 karakter vermiyor. Bu süreçte tabi çok şeyler değişti bizde de…
Okulu bitirdim, diplomayı aldım. Hayalimdeki gibi henüz çerçeveletip asamadım ama zamanı gelince onu da yaparız. Şimdilik üniversitenin verdiği zarfın içinde sadece askerlik işlemlerinde lazım oldukça kullanılmak şartıyla duruyor. Askerlik için de müracatımızı yaptık kısmetse aralık ayında teker dönüyor.
Yazların sıcak ve kurak geçtiği Alanya’da Rus dişicanların ve sevgililerinin yaptıkları fikfiklerin özetlerini yazamadığımdan dolayı da çok üzgünüm. Gerçi bu yıl çok hareketli geçiyor ondan olsa gerek…
Bir itirafta bulunmam gerekirse bu yıl hiç iyi geçmiyor. 2011 yılını yaşanmamış saymak daha münasip olsa da henüz bitmdiği için ağzımı da açmak istemiyorum. Olaylar olaylar… Ama bir türlü de bitmek nedir bilmiyor pampişler.
Pampiş dedim de aklıma geldi, bu yıl o da moda oldu. Yok pampişler tuvaletteyim yok pampişler ambarın kapağı kıçıma girmeden önceki son fotoğrafım falan… Ne yani moda diye şimdi biz de mi yapalım? “Pırpırlar mutfaktayım” yazıp resmimi yüklersem ne olur ben bile tahmin edemiyorum. Ama ben eminim Bülent Ersoy da paylaşacak ve bu akıma noktayı koyacak.
Artık orda burda uyku üzerine kendinden geçmiş şekerleme yaparken “napıyon uyuyon mu len” diyenlere de çözümü buldum:”planking yapıyorum”.
Artık müziği gündüz saatlerinden ziyade gece saatlerinde dinlediğim de doğrudur. Geceler daha anlamlı ve derin oluyor. Hani sevgili muhabbetine filan hiç girmeyeyim çıkamayız.
