Alışverişten izlenimler

Ne acayiptir ki ne zaman alışverişe gitsem marketteki hoş kokulu banyo parfümlerini açıp koklama isteği oluşuyor içimde. Hatta açıp kokluyorum da. Koklarken kendimden geçip “ne güzel içilirdi bu şimdi” diyorum kendi içimden. Standın önünden geçenler olmasa belki onu da yaparım. Çünkü ben bunlara çok uzak değilim. Çok çok ufakken, daha cünyırken, kısa pantolon giyerken toz Vim içmiştim. Çocukluğumdan beri severim böyle kokuları. Tinerdir, Bally’dir, çamaşır suyudur, benzindir, mazottur…

Alışveriş mekanındanki dişicanların güzelliği bir yana hiç alakasız standlarda hiç alakasız ürünler var. Ancak çözdüğüm bir olay olarak tarihe geçmiştir ki bunlar arabaya koyulan sonra da almaktan vazgeçilen ürünlerdir. Tek olumsuz yanı olduğu yere bırakılıvermesidir. Mesela içecek reyonunda ayakkabı, ayakkabı reyonunda şeker görmek mümkündür.

Olips portakal ve limonlu şekerleri çok sevdiğim için sahiplenirim ben onu. Bizimkiler mücadele ederler “koy onu yerine” edasıyla. Fakat ben kucağımda taşırım onu. Pamuklara sarmalar sararım. icabında parasını kendim öderim ama yine de alırım 🙂 Kimse engel olamaz, olanlar da bir daha yakınımdan geçemez. Bu kutsal bir mevzudur.

Kasada hesap öderken dikkatimi çekmiştir hep; yaşını başını almış abiler, kasiyer ve miniminnacık etekleri olan dişicanlara çok acayip bakarlar. Bu tür abilerin hepsi potansiyel bir Tecavüzcü Coşkun’dur, Nuri Alço’dur.

Alışveriş bitimindeyse arabaya oturunca, çizgi filmlerde popocanı yanan karakterin suya atladığında “cosss” sesinin çıkması ile eşdeğer bir rahatlama söz konusu olur. En nefret ettiğim şey ise alışveriş poşetlerinin arabadan eve taşınmasıdır. Altı aydır gitmediğim alışverişe dün akşam gitmemle oluşan bu izlenimler gayet ciddidir, hayal ürünü zımbırtısı da değildir.